เครื่องเกม console PS5 Nintendo ราคาดี

การศึกษาทั้งสามนำโดย Charles Schroeder จาก University of Illinois, Scholar คณะ Ray และ Beverly Mentzer Scholar ของวิศวกรรมเคมีและชีวโมเลกุล, รายละเอียดเทคโนโลยีและการใช้กับ Stokes trap – วิธีการจัดการกับอนุภาคขนาดเล็กโดยใช้การไหลของของไหลเท่านั้น ในการศึกษาล่าสุดตีพิมพ์ในวารสาร Soft Matter ทีมใช้กับดัก Stokes เพื่อศึกษาพลวัตของตุ่ม – อนุภาคที่เติมด้วยของเหลวที่นุ่มและนุ่มซึ่งเป็นเซลล์ที่ถูกแยกส่วนและมีความเกี่ยวข้องโดยตรงกับระบบชีววิทยา . สิ่งนี้ติดตามผลการศึกษาล่าสุดสองครั้งในวารสาร Physical Review Fluids และ Physical Review ประยุกต์ที่ขยายอำนาจของวิธีการดักจับ “มีเทคนิคอื่น ๆ อีกมากมายสำหรับการจัดการกับอนุภาคขนาดเล็กเช่นวิธีการดักจับแสงที่ใช้กันอย่างแพร่หลายและวิธีที่ได้รับรางวัลโนเบลที่ใช้เลเซอร์ปรับแนวอย่างระมัดระวังเพื่อจับอนุภาค” Dinesh Kumar นักศึกษาปริญญาโทสาขาวิศวกรรมเคมีและชีวโมเลกุลกล่าว สองการศึกษา “กับดัก Stokes มีข้อดีหลายประการมากกว่าวิธีอื่น ๆ รวมถึงความง่ายในการไต่ขึ้นเพื่อศึกษาอนุภาคต่างๆและความสามารถในการควบคุมทิศทางและวิถีของอนุภาครูปร่างต่าง ๆ เช่นแท่งหรือทรงกลม” ด้วยเทคโนโลยี Stokes trap ที่ได้รับการปรับปรุงทีมได้ตั้งค่าเพื่อทำความเข้าใจพลวัตของถุงไขมันเมื่อพวกเขาอยู่ห่างจากสภาวะสมดุลปกติ “ เราต้องการที่จะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับอนุภาคเหล่านี้เมื่อพวกมันถูกดึงเข้าสู่กระแสที่ไหลแรง” Schroeder กล่าว “ในการใช้งานจริงวัสดุเหล่านี้จะถูกยืดออกเมื่อพวกเขามีปฏิสัมพันธ์ซึ่งกันและกันพวกเขาจะถูกประมวลผลฉีดและอยู่ภายใต้ความเครียดที่นำไปสู่การเสียรูปวิธีที่พวกเขากระทำเมื่อพวกเขาพิการมีผลกระทบสำคัญกับการใช้งานของพวกเขา กระบวนการผลิต.” “เราพบว่าเมื่อถุงมีรูปร่างผิดปกติในการไหลที่แรงพวกเขาก็ยืดออกเป็นหนึ่งในสามรูปร่างที่แตกต่างกัน – ดัมเบลแบบสมมาตร, ดัมเบลแบบอสมมาตรหรือรูปร่างทรงรี” Kumar กล่าว “เราสังเกตว่าการเปลี่ยนรูปร่างเหล่านี้เป็นอิสระจากความแตกต่างของความหนืดของของเหลวระหว่างถุงภายในและภายนอกซึ่งแสดงให้เห็นว่ากับดักสโตกส์เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการวัดพลวัตยืดของวัสดุอ่อนนุ่มในสารละลายและห่างไกลจากสมดุล” ด้วยข้อมูลใหม่ทีมสามารถสร้างไดอะแกรมเฟสที่นักวิจัยสามารถใช้เพื่อกำหนดว่าการไหลของของไหลบางชนิดจะมีผลต่อการเสียรูปอย่างไรและในที่สุดแล้วคุณสมบัติทางกายภาพของอนุภาคนุ่มเมื่อดึงออกมาจากทิศทางการไหลที่แตกต่างกัน “ตัวอย่างเช่นผลิตภัณฑ์เช่นน้ำยาปรับผ้านุ่มซึ่งประกอบด้วยสารแขวนลอยในถุงผ้า – ทำงานไม่ถูกต้องเมื่อรวมกันเป็นก้อน” Kumar กล่าว “การใช้กับดักสโตกส์เราสามารถจำแนกประเภทของการโต้ตอบของอนุภาคที่ทำให้ถุงรวมตัวกันแล้วออกแบบวัสดุที่มีประสิทธิภาพดีกว่า” เทคนิคนี้ถูก จำกัด ด้วยขนาดของอนุภาคที่ดักสโตกส์สามารถจับและจัดการได้ พวกเขากำลังทำงานกับอนุภาคที่โดยทั่วไปมีขนาดใหญ่กว่า 100 นาโนเมตรในเส้นผ่าศูนย์กลาง แต่เพื่อให้เทคโนโลยีนี้นำไปใช้กับระบบชีวภาพโดยตรงพวกเขาจะต้องสามารถจับอนุภาคที่มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 10 ถึง 20 นาโนเมตรหรือแม้แต่ ลงไปเป็นโปรตีนเดี่ยว ขณะนี้ทีมกำลังทำงานเพื่อดักจับอนุภาคขนาดเล็กและร่วมมือกับเพื่อนร่วมงานที่มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดเพื่อใช้กับดักสโตกส์เพื่อศึกษาโปรตีนเมมเบรน

ทีมวิศวกรรมของโคลัมเบียได้คิดค้นอุปกรณ์หุ่นยนต์ – Trunk-Support Trainer (TruST) ซึ่งสามารถใช้ในการช่วยเหลือและฝึกอบรมผู้ที่มี SCIs ให้นั่งได้เสถียรมากขึ้นโดยการปรับปรุงการควบคุมลำตัวของพวกเขา โดยไม่ล้มหรือใช้มือเพื่อความสมดุล การศึกษาที่ตีพิมพ์ในวันนี้ในซีรีส์และคดีไขสันหลังเป็นคนแรกที่วัดและกำหนดพื้นที่ทำงานนั่งของผู้ป่วยที่มี SCI ตามการควบคุมลำตัวที่ใช้งานของพวกเขา “เราออกแบบ TruST สำหรับผู้ที่มี SCIs ซึ่งโดยทั่วไปจะเป็นผู้ใช้รถเข็น” Sunil Agrawal, PI และศาสตราจารย์ด้านวิศวกรรมเครื่องกลของโครงการและเวชศาสตร์ฟื้นฟูและเวชศาสตร์ฟื้นฟู “เราพบว่า TruST ไม่เพียง แต่ช่วยป้องกันผู้ป่วยจากการล้มเท่านั้น แต่ยังเพิ่มการเคลื่อนไหวของลำตัวให้สูงกว่าการควบคุมการทรงตัวของผู้ป่วยหรือการ จำกัด การทรงตัว” TruST เป็นสายพานขับเคลื่อนด้วยมอเตอร์ที่วางอยู่บนลำตัวของผู้ใช้เพื่อกำหนดขีด จำกัด ในการควบคุมการทรงตัวและพื้นที่นั่งในที่ทำงานในผู้ที่มี SCI มันให้แรงบนลำตัวเมื่อผู้ใช้ทำการเคลื่อนไหวร่างกายส่วนบนเกินขีด จำกัด ความมั่นคงทรงตัวขณะนั่ง ห้าวิชากับ SCI ที่เข้าร่วมในการศึกษานำร่องได้รับการตรวจด้วยการทดสอบ Postural Star-Sitting Test ซึ่งเป็นการทดสอบการทรงตัวที่กำหนดให้พวกเขาต้องติดตามลูกบอลด้วยศีรษะและขยับลำตัวให้ไกลที่สุดโดยไม่ต้องใช้มือ การทดสอบทำซ้ำในแปดทิศทางและนักวิจัยใช้ผลลัพธ์เพื่อคำนวณพื้นที่ทำงานของแต่ละบุคคล จากนั้นทีมได้ปรับ TruST ให้เหมาะกับแต่ละเรื่องเพื่อปรับใช้แรงช่วยส่วนตัวในลำตัวในขณะที่ผู้เข้าร่วมทำการเคลื่อนไหวอีกครั้ง ด้วย TruST ผู้เข้าร่วมการวิจัยสามารถเข้าถึงต่อไปได้ในระหว่างการเดินทางลำตัวทั้งแปดทิศทางและขยายพื้นที่นั่งทำงานรอบ ๆ ร่างกายอย่างมีนัยสำคัญโดยเฉลี่ยเพิ่มขึ้นประมาณ 25% วิกเตอร์ซานตามาเรียนักกายภาพบำบัดนักวิจัยหลังปริญญาเอกในหุ่นยนต์ของ Agrawal กล่าวว่า “ความสามารถของ TruST ในการส่งข้อเสนอแนะแรงอย่างต่อเนื่องตามความต้องการของผู้ใช้สำหรับการ จำกัด การทรงตัวของผู้ใช้ และห้องปฏิบัติการฟื้นฟูและผู้เขียนคนแรกของกระดาษ “เราคิดว่า TruST เป็นเครื่องมือฟื้นฟู SCI ที่มีแนวโน้มมาก” ทีมของ Agrawal กำลังสำรวจการใช้ TruST ภายในกระบวนทัศน์การฝึกอบรมเพื่อปรับปรุงการควบคุมลำตัวของเด็กและผู้ใหญ่ที่มีอาการบาดเจ็บที่ไขสันหลัง “ แพลตฟอร์มหุ่นยนต์จะถูกใช้ในการฝึกอบรมผู้เข้าร่วมด้วย SCI โดยท้าทายให้พวกเขาย้ายลำตัวของพวกเขาไปยังพื้นที่ทำงานขนาดใหญ่ด้วย TruST ที่ให้เขตข้อมูลช่วยเหลือที่จำเป็นตามความต้องการเพื่อนำพาอาสาสมัครกลับสู่ท่านั่งเป็นกลางอย่างปลอดภัย “สนามพลังนี้จะถูกปรับตามความต้องการของผู้เข้าร่วมเมื่อเวลาผ่านไปขณะที่พวกเขาปรับปรุงพื้นที่ทำงานและการควบคุมท่าทาง”